рамнило | ср.
рамнина | ж.
Земјина површина, предел без ридови и долови или со ненагласена брановидна почва. Котлинска рамнина. Плодна рамнина. Песочна рамнина. Водна рамнина. Зелена рамнина.
рамнинка | ж.
Мала ледина, лединка, чистинка. Излеговме на една рамнинка обрасната со полско цвеќе. Застанавме на рамнинката. Во полето место ниви запустени рамнинки.
рамнител | м.
Во христијанската религија, тој што исправува, управува, дотерува, што израмнува, регулира нешто. Господ рамнител. Свети Петар е рамнителот кому треба да се поклониме.
рамница | ж.
рамничар | м.
Тој што живее во рамнина, во рамнински крај. Сточарите рамничари се навикнати на таков живот.
рамничарски | прид.
Што е својствен, што ѝ припаѓа на рамница. Рамничарски предели. Рамничарско пасиште. Рамничарско село. Рамничарска населба.
рамниште | ср.
Рамно место; рамнина, рамница. Децата играа фудбал на рамништето.
рамно 1 | ср.
Тие излегоа на рамно. На рамното кога одам ми е полесно.
рамно 2 | ср.
Вид народно оро, обично членувано. Девојките го играа рамното.
