самовила | ж.

Митолошко женско суштество, коешто според народното верување живее во шумите, во планините, покрај реките; вила 3. Горска самовила. Лична како самовила. Самовилите се чести ликови во епската поезија.

самовилски | прид.

Што се однесува како самовила. Самовилско оро. Самовилска убавина. Самовилски суштества.

самовласник | м.

Владетел со неограничена моќ; апсолутен владетел; самодржец.

самовласнички | прид.

Кој се однесува на самовласник; што има особини на самовласник. Самовласнички потези.

самовласт | ж.

Неограничена, апсолутна власт на едно лице или на еден систем на управување; самовластие. Таква самовласт народот не можеше да издржи.

самовластен | прид.

Што не е ограничен во својата власт; самодржавен. Самовластен господар.

самовластие | ср.

самовљубен | прид.

Што се вљубил, што е обземен од љубов кон себеси. Самовљубен човек.

самоволен | прид.

Што работи, постапува според својата волја, без ограничување и без почитување на вообичаеното однесување. Самоволен сопственик. Самоволна младина.

самоволие | ср.

Постапување според својата волја, без ограничување и без почитување на вообичаеното однесување. Самоволие на раководството. Самоволие на селаните.