службува | несв.
Врши служба, работи како службеник. Службуваше со години без да се пожали на условите на работа.
служебник | м.
Книга што содржи текстови по кои се врши богослужба.
служи | несв.
Врши некаква служба, извршува должност, работи. Служеше како писар во општината. Таа служела како келнерка во една кафеана.
служител | м.
Лице што служи на маса. Тој бил готвач и служител.
служителов | прид.
Што му припаѓа на служител. Служителовиот глас одекнуваше во ходникот.
слуз | ж.
Густа, лигава течност што ја лачат некои жлезди (во носот, во устата и др.) или некои клетки. Раната лачи слуз. Од устата му течеше слуз.
слузен | прид.
Што се однесува на слуз, што е како слуз. Слузна материја.
слузест | прид.
Што содржи, што лачи слуз. Слузести жлезди. Слузеста течност.
слузница | ж.
Тенка опна на внатрешната страна на некои шупливи органи што е покриена со слуз. Слузница на дишникот. Слузокожа на носот
слупи | св.
Симне, одере кожа, лушпа и сл.; излупи. При падот ја слупи кожата на колената.
