Самос | м.

Грчки остров во Егејско Море.

самосвесен | прид.

Што е свесен за самиот себеси, за својата вредност, самоувереност. Самосвесна личност. Самосвесна девојка.

самосвест | ж.

Свест за самиот себеси, за сопствената вредност, самоувереност. Изградена самосвест. Длабока и јасна самосвест.

самосвести се | св.

Стане самосвесен.

самосвоен | прид.

Што има свои посебни карактеристики; посебен, специфичен. Самосвоен стил. Самосвоен опус. Во целокупната литература тој зазема самосвојно место.

самосовладување | ср.

Совладување на самиот себеси. Неговото самосовладување одаваше впечаток на рамнодушност. Го напушташе мирот и самосовладувањето.

самосожали се | св.

Се сожали самиот себеси.

самост | ж.

Осаменост, самотија. Старечка самост. Тивка самост крај реката.