стропа | св.

Одеднаш почне да тропа; затропа. Го сардисаа селото и стропаа на портите. Тој стропа со двете нозе.

стропјак | м.

стропори се | св.

Се засили, се истопори, се исили. Се стропори да го удри.

стропоти | св.

Наеднаш почне да тропоти. Стропоти кога падна. Стропоти тропалото на портата.

строфа | ж.

Неколку стихови од песна поврзани во ритмичка и содржинска целина што понекогаш се римуваат; поетска мисловна и ритмичка целина. Детските песнички обично се во две строфи.

строшен | прид.

Што е истрошен, изронет, сронет. Строшени црешни. Строшени зрна грозје.

строши | св.

Иситни, изрони, направи трошки. Тој забите ги строшил.

стрпи се | св.

Покаже трпение, се воздржи, се совлада. Тој се стрпи додека не го повикаа да влезе. Стрпи се, сега ќе ти дадам да јадеш.

стрплив | прид.

Што е трпелив, што може смирено да поднесе тешкотија, неудобност, непријатност. Стрпливи луѓе. Стрпливи истражувања.

стрпне | св.

Затрепери, се исплаши. Одеднаш стрпна, како да се сети опасност.