стругар | м.
Занаетчија кој со помош на струг изработува предмети од дрво, тој што работи на струг; столар; работник во стругара.
стругарница | ж.
Стругарска работилница, пилана. По цел ден работи во стругарницата.
стругарство | ср.
Дејност на стругар.
стругач | м.
Оној што струже обработувајќи нешто со тругање.
стругне | св.
Поструже малку или само еднаш. Стругнете ги штициве!
струготина | ж.
Ситен остаток од стругање; струганица. Војниците при јазењето употребуваа струготини од сечени дрва.
струен | прид.
Што струи, што е брз. Струјна река. Струен ветер.
струже | несв.
Прави да стане мазно (нешто), рамни со струг, пила итн. Мајсторот струже со рендето по штицата.
струи | несв.
Тече, се движи како струја. По вените им струи врела крв.
струк | м.
(разг.) Најтесен дел од трупот меѓу градите и колковите. Се појави како од моден магазин: тенка во струкот, јака во колкот.
