сувикав | прид.
Што не е сосема слаб, сув; сувичок. Сувикав старец.
сувичок | прид.
а) За човек ‒ што е слабичок. Сувичок старец. б) За предмети ‒ доста, прилично сув. Пиперките се некако сувички.
сувлест | прид.
Што е сувикав. Сувлест чиновник.
суво | ср.
Место каде што нема вода, кал и сл. копно, суша. Конечно бевме на суво.
суводол | м.
суводолен | прид.
Што се однесува суводол, суводолица. суводолец,
суводолина | ж.
суводолица | ж.
Сув дол, дол каде што има вода само од дожд или од снег. Во пролет низ суводолицата тече по малку вода.
сувожил | прид.
За раце и нозе ‒ што се слаби, исушени, со испакнати жили. Сувожилите раце му виснале покрај телото.
сувожилие | ср.
Сврзувачки жили на екстремитетите.
