тапоглавец | м.

Тој што тешко сфаќа, глупак.

тапоса | св.

Даде, стави, тутне некому нешто. Сака да му го тапоса за некоја лира поскапо.

тапоумен | прид.

Што тешко сфаќа, глупав, тапоглав. Тој е наивен и тапоумен.

таптиса | св.

Се загледа, се занесе.

Тар | м.

Пустина во Индија.

тараба | ж.

Ограда од штици или од летви. Дворот беше заграден со тараба.

тарабука | ж.

Ударен музички инструмент изработен од глина во форма на вазна, затворена со штавена кожа по широката кружна површина, на која се удира со дланките. Момчето удираше по тарабуката.

тарамбука | ж.

тарана | ж.

Тесто издробено на зрна со ренде и исушено. На сонце се сушеше тарана.

тараненик | м.

Вид јадење подготвено од тарана и кори и потпечено во рерна.