умир | м.
Мир, смирување.
умира | несв.
Престанува да живее; умре Им умираа децата. Луѓето умираа секојдневно на фронтот.
умирачка | ж.
Време кога настапува смртта, смртен час; смрт, умирање. По умирачката на татко му сè се измени во неговиот живот. По умирачката моја што сака нека стане. Ја претчувствува блиската умирачка. Тој е на умирачка. На умирачка им ја кажал својата тајна.
умири | св.
Стивне, смири, успокои.
уми се | несв.
Се мисли, се премислува околу нешто. Што туку се умиш? Се чуди, се уми како да најде пари.
умисла | ж.
Свест и намера при извршување на нешто, најчесто нешто лошо. Тој тоа го кажа без умисла да се правда.
умислен | прид.
(дијал.) замислен Што си толку умислен.
умиште | ср.
Аугументатив од ум.
умник 1 | м.
Умен човек. Стариот умник немаше среќа со синот. Големите умници не можеле да смислат решение за проблемот.
умник 2 | м.
Краен катен заб што никнува во полнолетството.
