фронт | м.

(воен.) а) Челна, предна борбена линија на војските. Тие го пробија непријателскиот фронт. б) Место, територија на која се води борба меѓу две спротивставени војски, бојно поле; заднина. Војската беше растурена во широк фронт. Мислеа на опасностите што ги чекаат на фронтот. в) Највисока оперативна единица, група армии под водство на еден командант. Распуштени се сите фронтови.

фронтален | прид.

Што се врши по целата должина на фронтот, директен. Фронтален напад. Фронтален оган. Фронтална битка.

фронтов | прид.

Во изразот фронтова линија ‒ линија по целата должина на фронтот.

фронтовец | м.

Активист на организацијата Народен фронт по Втората светска војна.

фронтон | м.

Релјефен ѕиден декор над влезот или на предниот дел од зграда, куќа. Се гледаше богато украсениот фронтон, потпрен врз столбови.

фротир | м.

Рапава памучна ткаенина што се употребува за изработка на крпи, бањарки, пижами и сл.

фрска | несв.

Удира со прачка, камшик и сл. испуштајќи звук. Замина фрскајќи со камшикот по коњот. Леските ја фрскаа по образите.

фрсне | св.

Удри со прачка, камшик и сл. испуштајќи звук. Го пресече со погледот, небаре го беше фрснал со камшик преку лице.

фртома | ж.

фртуна | ж.