шикло | прид.
Обоен со шик; Шикло сребро. Шикло ѓердан.
шиклоса | св.
Обои, избои со боја од шишарка. Таа си ја шиклоса косата.
шиклосан | прид.
Глаголска придавка од шиклоса.
шикне 1 | св.
Тече, избие, истекува со голем интензитет, прска, грга, избива во силен млаз. Шикна вода од сите страни. Шикна крв од носот на детето.
шикне 2 | св.
Викне ш! некому за да го замолчи. Тој му шикна на детето. Тој им шикна на домашните.
шикоса | св.
Накити, украси, посребри, позлати со шик, со златна или со сребрена боја. Ѕидовите ги шикосале со златни и сребрени шарки.
шикосан | прид.
Што е обоен со шик, со златна или со сребрена боја. Шикосани ѕидови. Шикосана рамка за слика.
шиле | ср.
шилегар | м.
Овчар што пасе шилежиња.
шилеже | ср.
Јагне од една година што е одбиено од овцата, пораснато јагне. Месо од шилеже. Изедоа едно цело шилеже.
