шишка 1 | ж.
Мали, зелени шишки на дрвото.
шишка 2 | ж.
Перче коса или кадра, локна пуштена над челото, пократки прамени коса што паѓаат врз челото и покриваат дел од него; Напред пуштил залижана шишка. Една шишка му паѓаше над очите. Долги шишки. Раздвоени шишки. Долги шишки на десната страна над челото. Шишките ѝ ги покриваа убавите очи.
шишка | несв.
Довикува некого, свирка или испушта звук (ш...ш...ш!, шт!) за да привлече внимание. Шишка по непознати жени. Шишка по девојчињата.
шишкав | прид.
Што има форма на шишка, шишарка; полн, дебел. Тој беше низок и шишкав. Шишкаво момче.
шиш-ќебап | м.
Вид ќебап подготвен од парчиња месо и зеленчук наредени на метални или дрвени раженчиња и испечени на жар.
шишко | м.
Полн, дебел маж. Добродушен шишко. Млад шишко.
шишман | м.
шишко.
шиштеж | м.
Постојан, придушен звук на нешто што шишти. Ненадеен шиштеж од моторот на автомобилот. Силен шиштеж од бојлерот и од цевките. Змиски шиштеж.
шишти | несв.
За одделни животни, обично влекачи, змии и сл. – испушта придушен звук. Во грмушките шишти змија. Шиштат змии насекаде.
шишуле | ср.
Шишуле за ракија. Шишуле за масло.
