шлак! | изв.
За подражавање звук што се слуша при некаков удар (шлаканица) или нешто течно што паднало, што се разлеало; Тој замавна и се слушна едно силно: шлак!
шлака | ж.
Талог, отпадок, згура што се добива при процесот на топење руда.
шлака | несв.
Произведува звук удирајќи со дланките во нешто или дланка со дланка. Тој шлака по масата додека зборува. Тие шлакаа со дланките во знак на протест.
шлаканица | ж.
Удар со дланката обично врз образот на лицето. Таа му влепи една шлаканица. Ако му врзеш две-три шлаканици , ќе се смири.
шлакнат | прид.
Што е нетокму, што не е во ред со однесувањето. Шлакнато момче.
шлакне | св.
Удри со дланките или дланка од дланка произведувајќи звук. Јас шлакнав со дланката на масата.
шлакутница | ж.
Место испрскано со вода или извалкано со нешто истурено и сл. Кујната станала шлакутница. Кога се тушира таа, бањата станува шлакутница.
шланк | прид.
За човек – што е тенок, виток. Како млада била дебела, а сега е шланк. Шланк девојка.
шлап! | изв.
За подражавање звук.
шлапа | несв.
Оди, гази по кал, вода и сл. без да внимава. Децата шлапаа по вировите. Тој не внимава и шлапа во калта.
