јан | м.

Миндерлак. Седеа во собата со јан на двата ѕида.

јанган | м.

Јангцекјанг | м.

Река во Кина.

јанѕа | ж.

Треска, грозница. Го мачи јанѕа.

јанѕоса | св.

Предизвика јанѕа кај некого. Го јанѕосаа неговите зборови.

јанија | ж.

Вид чорбесто јадење со месо и зеленчук.

јаникара | ж.

Вид заразна болест, црн пришт; антракс. Го фатила јаникара.

јаничар | м.

Војник во османлиската војска, пешадија, формирана од исламизирани христијански заробеници, пополнувана со насилно одземени христијански деца од поробената раја. Го грабнаа од дома и го пратија во Истанбул за јаничар.

јанќесе | ср.

Кожено ќесе за чување пари што се носи на појасот од страна.

јанќесеџија | м.

(арх.) Разбојник, арамија. Се здружија со јанќесеџии.