китаб | м.

Книга што содржи верски учења и прописи кај муслиманите.

китка | ж.

Неколку стракови цвеќе заедно; букет. Секој ден се враќаше од полето со китки мирисни синолички.

Китка | ж.

Планина во Македонија.

китен | прид.

(нар. поез.) Накитен со китки цвеќе, со накит. Китени сватови. Носеше китна руба.

скита | несв.

Оди без цел од едно место до друго; безделничи. Тоа лето тие скитаа по манастирите. Бесцелно скиташе по улиците.

китки | и.

кит!

Зборот е поврзан со:

китат

Зборот е поврзан со:

искити | св.

Накити, украси. Ја искитија елката со лампиони во различни бои.

китара | ж.

Вид жичен музички инструмент.