замилува | св.

Почне да сака, да љуби некого; засака, заљуби. Таа го замилува најубавото момче во селото.

замин | м.

Само во изразот на замин – патем, попатно, на заминување. На замин ни се обрати со чудна насмевка. Му дофрли нешто на замин.

замине | св.

Тргне да оди, отпатува некаде. Тој замина на печалба. Утре ќе заминеме на годишен одмор. Тие заминале в град.

замира | несв.

замириса | св.

Почне да пушта мирис. Пред нив замирисаа капини. Замириса на барут.

замисла | ж.

Тоа што е замислено, смислено да се направи; идеја, намера, план за некаква работа. Основна замисла. Тајна замисла. Уметничка замисла.

замислен | прид.

Што е потонат во мисли; загрижен. Замислени луѓе.

замисли | св.

Натера да мисли, стави некого на мисла; загрижи. Вчерашниот разговор го замисли момчето.

замјаука | св.

Почне да мјаука. На вратата замјаука маче.

замк | м.

Лепило од смола. Ги залепи опинците со замк.