заорок | м.
Прва бразда во орањето. Само што го заврши заорокот, коњот застана.
заортачи | св.
Фати ортак, зеде некого за ортак. Заортачи еден од своите другари.
заостави | св.
Занемари, запостави, запушти некого или нешто. Тој се оддаде на пиење и ја заостави работата.
заоставнина | ж.
заоставштина | ж.
заостанат | прид.
Што се наоѓа назад, зад другите. Заостанато јагне.
заостане | св.
Остане назад, зад некого, при движење. Тој падна и заостана зад другите што трчаа напред.
заострен | прид.
Што е остар; заостри 2. Заострен врв.
заостри | св.
Почне да остри. Од кога го заострил ножот и уште не го наострил.
заофка | св.
Почне да офка. Заофкаа ранетите војници.
