зборува | несв.

Има способност усно да се изразува; владее со определен јазик. Детето веќе зборуваше. Тој зборува течно англиски.

зборувач | м.

Тој што зборува; говорител. Роден зборувач. Став на зборувачот. Зборувачот самиот избира со какви средства ќе ја искаже својата мисла.

зборувачка | ж.

зборчок | м.

збратименост | ж.

Состојба на блискост, пријателство, братство. Збратименоста на градовите овозможи блиска културна соработка. Збратименоста со тоа семејство многу му помогна во најтешките моменти.

збратими | св.

Зближи со некого; поврзе некого со братство, со големо пријателство. Сличната судбина ги збратими. Вчера нашиот градоначалник со неговиот колега гостин ги збратимија двата града.

збрбешка | св.

збрбори | св.

збрден | прид.

Што е со нагорница; стрмен. Збрден брег. Збрдна нива. Збрдно место.

збрднина | ж.

Нагорница, стрмнина. Под селото имаше страотна збрднина.