избирлив | прид.
Што многу избира, пребирлив.
избирок | м.
Тоа што останало откако се одбрало подоброто, остаток по извршен избор.
избистри се | св.
Стане бистар, се исчисти. Водата во изворот се избистри. Бебето се избистри во лицето. Погледот му се избистри.
избичи | св.
Исече греди, трупци и сл. целосно, до крај; Аврам ги избичи тополите.
избледи | св.
Стане блед, губи од интензитетот на бојата. Кошулата избледела.
избледнее | св.
изблејува | повр.
За овца ‒ испушта карактеристичен звук, блее одвреме навреме. Во трлото изблејува по некоја овца.
изблик | м.
блик. Тап пукот на грлото на шишето, потоа изблик на жолта пенлива течност.
изблика | св.
Истече силно, во големо количество, блика. Од неговиот нос изблика крв.
избликне | св.
Потече силно, наеднаш. Од чешмата наеднаш избликна студена вода.
