издрпанко | м.
Тој што е издрпан, развлечен, искинат. Издрпанко и бескуќник.
издрсне | св.
Извади црева и друго надвор од телото. Го издрснаа човекот.
издршка | ж.
Осигурување на средства за живот. Тој си ја обезбеди издршката преку стипендија. Семејната издршка ја презеде тој.
издува | св.
Со дување исчисти, прочисти нешто: нос, славина, чеп; чибук, луле и сл. Го издува носот.
издудне | св.
За конец и сл. ‒ излезе, извлече од местото, од ушите на иглата; издене. На чиракот двапати му се издудна конецот додека ги шиеше копчињата.
издума | св.
Изговори, проговори, искаже нешто. Две думи што издума.
издупи | св.
Направи дупка во нешто. Молци ја издупиле јамболијата. Ќе издупиме пушкарници во ѕидот.
издупчи | св.
Бомбите ја издупчија фасадата на куќата како решето.
издутне | св.
издуши | св.
Истисне воздух од нешто што било полно со воздух: бели дробови, балон и сл. Го издуши балонот. Го издуши човекот со силниот удар во гради.
