изложба | ж.
Манифестација на која се изложуваат уметнички дела и сл. пред публика. Изложба на уметнички фотографии. Изложба на народни носии.
изложбен | прид.
Што се однесува на изложба. Изложбен простор. Изложбен салон.
изложи | св.
Постави, изнесе на показ, на гледање. Прилепската фабрика изложи на саемот нови видови цигари. Некои сликари ги изложија своите слики на градскиот плоштад.
изложувач | м.
Тој што изложува на саем, изложба и сл. На саемот се претставија повеќе изложувачи.
излока | св.
Со локање испие, целосно; лока. а) За животно ‒ обично: куче, мачка и сл. Кучето ја излока чорбата од чинијата. б) (прен., пејор.) За човек ‒ лакомо, дрчно, во поголемо количество испие. Тоа весело друштво од пијаници му го излока на домаќинот сето вино.
излоши се | св.
За човек (ретко за животно) ‒ стане лош. Кога остаре, татко ми многу се излоши.
излуди | св.
Направи да биде луд, да стане луд. Го излудеа човекот со своите постапки.
излупи | св.
Со лупење, симне, отстрани лушпа, кора на нешто. Бабата го излупи јаболкото. Мајмунчето со забите ја излупи бананата.
излути (се) | св.
Осети лут вкус. Пиперките го излутија. Се излутивме сите од една пиперка.
измава | св.
Истепа, претепа некого. Селаните го измаваа крадецот што го фатија.
