изобилен | прид.
Што го има во изобилство, многу. Изобилен род. Изобилно јадење.
изобилие | ср.
изобилство | ср.
Големо количество од нешто. Во шумата имаше печурки во изобилство.
изобилува | несв.
Има нешто во голема мера, во изобилство. Градското пазариште изобилуваше со земјоделски производи. Програмата изобилува со рекламни прилози.
изоблече | св.
Облече некого добро, убаво. Ја изоблекоа старата да не настине.
изобличен | прид.
Што се изобличил. Изобличено лице.
изобличи | св.
Смени облик на нешто, направи да биде без вообичаениот облик, нагрди, изопачи. Старицата го изобличи ликот од бес.
изоглави | св.
Извади оглав од коњ, магаре или маска. Ги изоглави коњите и ги пушти да пасат.
изоглоса | ж.
Линија што одбележува простирање на одредена јазична особина.
изоглосен | прид.
Што се однесува на изоглоса. Изоглосни линии. Изоглосно огниште.
