изопачен | прид.
Што е поинаков од вообичаеното, од нормалното; искривен, неточно претставен. Изопачени желби. Изопачена средина.
изопачи | св.
Прави да стане поинакво од вообичаеното, расипе, искриви, измени во лоша смисла. Времето го изопачи старецот, тој стануваше чуден и поинаков.
изопие | св.
Опие повеќемина, сите. Домаќинот ги изопи гостите.
изора | св.
Заврши со орање, со сè што било за орање. Орачите ги изораа нивите, дојде време за сеидба.
изостава | несв.
Испушта, остава, не зема предвид. Ги изоставаше тешките задачи, ги решаваше само тие што ги знаеше.
изостави | св.
Остави, испушти. Тој го изостави тој дел од текстот. Прашањето за куќата го изоставив, не напишав ништо за тоа во писмото.
изостане | св.
Не дојде каде што треба да дојде, не присуствува на нешто, негде. Изостана од часови поради болест.
изостанок | м.
Отсуствување од некаков настан, од некакво случување, од нешто каде што требало да се присуствува. Неоправдани изостаноци.
изострен | прид.
Што е наострен со некаква алатка. Изострен молив. Изострен нож.
изостри | св.
Направи нешто да биде остро, наостри во голема мера; остри. Ги изостри моливите со острилка. Ковачот го изостри ножот за неколку минути.
