косинус | м.

Тригонометриска функција што значи однос на налегнатата катета спрема хипотенузата во правоаголен триаголник; реципрочна вредност од секанс.

косинусен | прид.

Што се однесува на косинус. Косинусно правило.

косир | м.

Голем срповиден градинарски нож за сечење лози, гранки и сл.; сор. Со косир заострува колје.

косица | ж.

Дем. од коса2. Плетенка. Мајка ми ми плетеше косици од страната.

косиче | ср.

косичник | м.

Женски накит од волнени плетенки со зашиени сребрени пари.

косиште | ср.

Окосено место, ливада, нива. Го изора косиштето.

коска | ж.

Одделен тврд дел од скелетот на човек или на животно. Клучна коска. Коски на главата.

коскарница | ж.

коскен | прид.

Што се однесува на коска; што е направен од коска, што се добива од коска. Коскено ткиво. Коскен чешел. Коскена срж.