белоденски | прил.

Преку ден. Окупаторите белоденски ги ограбуваа селаните што се враќаа од пазар. Белоденски излезе од участокот.

белодробен | прид.

Што се однесува на белите дробови. Белодробни крила. Белодробна туберкулоза.

белокож | прид.

в. белец

белокор | прид.

За растение – што има бела кора. По мазното стебло на белокората топола во врвица се качуваа големи мравки. Притаено зашумеа белокорите буки од блиската шума.

белокорест | прид.

белокос | прид.

Што има бела, побелена, седа коса. Белокос старец.

белокрил | прид.

Што има бели крилја. Белокрил галеб. Белокрила птица. Гинат белокрили јата.

белокрилест | прид.

белокрилка | ж.

Штетник кај растенијата кој има жолто тело со два пара свилести, бели крилца, покриени со бел восочен налеп; Trialeurodes vaporariorum westv.

белолик | прид.

Што има бело лице, што е со изразито бела боја на лицето. Тој беше висок и белолик, а таа црномуреста. Белоликата, витка селанка ја симна шамијата.