луга | ж.

Остаток од изгорено; пепел. Во ковачницата мирисаше на усвитено железо попрскано со луга од огништето.

луѓе | и.

Множина од човек; Храбри луѓе. Добри луѓе. Обични луѓе. Стари луѓе.

луд | прид.

Што е умствено растроен, душевно болен. Луд човек. Лудите ги сместија во лудница.

лудак | м.

Луд човек, ментално болен. Лудаците, оние мирните, играа во дворот на болницата.

лудачки | прид.

Што се однесува на лудак, што е својствен на лудак. Лудачки движења. Лудачка кошула. Лудачка смеа.

лудило | ср.

(мед.) Душевна болест изразена со губење на разумот. Напад на лудило. Кога се јавија знаци на лудило, веднаш го сместија во Одделението за умоболни.

лудичок | прид.

лудница | ж.

Душевна болница. Психијатрите го сместија во лудница. Тој беше управник на лудницата.

лудо | ср.

а) Неженет човек, момче, ерген, беќар. Лудо младо. Ми отиде лудо на печелба. Работете, луди, да имате. б) (ретко) Младо моме. За друг беќар лудото ми го посвршиле. Песна пееше лудо моме за тебе.

лудо | прил.

На луд начин, неразумно, глупаво. Лудо гори од љубов по него. Лудо гинеа за царот.