маче | ср.
мачен | прид.
Што е со мака, тежок. Мачна работа.
маченик | м.
Тој што се мачи, што трпи, што пати. Цел живот беше маченик.
мачеништво | ср.
Трпење, поднесување маки, мачење, измачување.
маченце | ср.
мачи 1 | несв.
Создава некому мака, тешкотија (телесна или душевна); измачува. Го мачеа за да признае. Го мачеа тешки мисли.
мачи 2 | несв.
Раѓа, коти мачиња.
мачилиште | ср.
Место, просторија за мачење. Подрумот на зградата беше претворен во мачилиште.
мачило 1 | ср.
Мачење, труд, мака. Со мачила ги изгледа децата.
мачило 2 | ср.
Кот од мачка. Мачилото го фрлија во вода.
