беспоговорен | прид.

Што се прифаќа без приговор, безусловен, апсолутен. Беспоговорен факт. Беспоговорно тврдење.

беспогрешен | прид.

Што е без грешки, непогрешен, совршен. Беспогрешен суд. Беспогрешна сигурност.

беспокоен | прид.

Вознемирен, неспокоен. Беспокоен глас. Беспокојна душа.

беспокои | несв.

Предизвикува неспокој; Војната ги беспокоеше луѓето.

беспокој | м.

Состојба на немир, неспокој. Силен беспокој.

беспокојува | несв.

бесполезен | прид.

Што е без полза, без корист, некорисен. Бесполезен обид. Бесполезна заштита. Бесполезни зборови.

бесполов | прид.

Што е без одлика на пол. Бесполово разможување.

беспомошен | прид.

Што не може самиот да си помогне, немоќен, бессилен. Беспомошен човек. Беспомошна девојка. Беспомошно дете. Беспомошни суштества.

беспорен | прид.

Што не може да се оспори, неоспорен. Беспорен збор. Беспорен факт. Беспорни вистини.