обѕида | св.

Загради, огради или обложи нешто со ѕид. Тие го обѕидаа дворот околу куќата. Ја обѕидал бараката.

обѕир | м.

Внимание, разбирање, почит кон некого или кон нешто. Тој не покажа никаков обѕир во работата. Таа има обѕири спрема нас. Го направи тоа од обѕир кон старицата. Без обѕир (на нешто) – не водејќи сметка за нешто. Со обѕир (на нешто) – водејќи сметка за нешто. Земе во обѕир – разгледа нешто, посвети внимание на нешто.

обѕира се | несв.

обѕирне

обѕирне се | св.

обѕре се | св.

обѕрне се | св.

Се сврти со поглед, се обгледа. Таа не се обѕрна назад. Сите се обѕрнаа. Тој се обѕрна наоколу.

обива | несв.

обигра | св.

Со играње заобиколи некого или нешто. Пијаниот обигра околу огнот.

обид | м.

Постапка, чин, дејство со кое се проба да се направи или да се постигне нешто. Обид за кражба. Обид за убиство. Обид за бегство.

обиде | св.

За јадење или за пијалак – вкуси, проба. Зедов да ја обидам ракијата. Тој обиде од мезето.