обичаен | прид.

Што се однесува на обичај, што настанува по обичај. Обичајни правила.

обичај | м.

Општоприфатен начин на живот, работа, однесување и сл. кој со текот на времето се затврдува како општествено правило, преминува во традиција. Народни обичаи. Свадбени обичаи.

обичен | прид.

Што не се одликува со посебни својства, што е вообичаен, секојдневен. Обичен живот. Обичен ден. Обична работа. Обични луѓе.

објава | ж.

Писмено или усно соопштение за нешто; јавно известување, оглас. Сите медиуми ја пренесоа објавата за штрајк на работниците.

објави | св.

Разгласи нешто, огласи, соопшти нешто некому. Владата објави предвремени избори. Сите весници објавија коментари за протестниот собир.

објавувач | м.

Тој што објавува нешто. Објавувачот на текстот е непознат.

објагни | св.

За овца – роди јагне. Овцата објагни две јагниња.

објало | ср.

Завивки, навои на нозете во вид на дебели чорапи. На нозете имаше објала од сиво сукно.