обоен | прид.
Што е со боја, што не е бел, безбоен. Обоена ограда. Обоена хартија. Обоени пијалаци.
обожава | несв.
Величи, почитува некого или нешто како Бог, божество. Египќаните го обожавале Сонцето.
обожавател | м.
Лице што обожава некого или нешто; љубител, приврзаник. Таен обожавател. Верни обожаватели. Обожавател на вино.
обожува | несв.
обожувач | м.
обои | св.
Стави боја, премачка нешто со боја; бојадиса. Сликарот ја обои сликата. Ја обои вратата со бела боја.
обоист | м.
Свирач на обоа.
обол | прид.
Што нема остри агли, рабови, што е заоблен, тркалезен. Обла глаголица. Облите врвови на планините. Обло дрво.
оболи | св.
Почне да боледува, се разболи. Ако не се преземат мерки, и другите ќе оболат.
обопштен | прид.
Што има општ карактер, што се однесува на нешто општо, заедничко. Обопштен став. Обопштени заклучоци.
