одбере | св.

Направи избор, избере, издвои нешто, се определи за нешто. Одбрав златен прстен со рубин. Тој си одбра девојка од селото. Него го одбраа за кмет.

одбив | м.

Одбивање, престанување да цица. По одбивот, детето стана многу раздразливо.

одбива | несв.

одбивен | прид.

Што одбива од себе со однесувањето, со постапките итн.; непријатен, непривлечен; спрот: привлечен; одбие 4. Одбивен човек. Одбивен поглед.

одбие | св.

а) Се спротивстави, со спротивно дејство одврати нешто од себе. Четата го одби нападот на непријателот. Тој го одби силниот удар. Детето ја одби топката. б) Промени насока на движење. Топката ја одби со глава. Стаклото ги одби сончевите зраци.

одбир | м.

Избор, одбирање.

одбира | несв.

одбирач | м.

Тој што одбира; избирач. Тој беше одбирач со истенчен вкус.

одбирачка | ж.

Разбирање, сфаќање. Нема одбирачка со овој човек.

одблесне | св.

Одбие светлина, создаде одблесок. Месечината одблесна по мирната водна површина. Врз цветовите одблеснаа капки роса.