одвикне | св.

Натера некој да се откаже од некаква навика, одучи некого од нешто. Го одвикнав синот да јаде со отворена уста. Таа го одвикна мажот да излегува секоја вечер.

одвинти | св.

Отвори, одврти нешто стегнато со винт. Ги одвинти сите делови од машината.

одвитка | св.

Одмота, одвие, отвори нешто завиено, развитка; завитка. Го одвитка врзопот и од него извади парче леб и сирење. Тој го одвитка од вратот волненото шалче.

одвише | прил.

Прекумера, премногу; излишно.

одвишен | прид.

Прекумерен; што е над потребното; излишен.

одвлекува | несв.

одвлече | св.

Со влечење однесе нешто некаде, до определено место. Тој го одвлече сандакот во другиот агол на собата. Вреќите со брашно ги одвлековме во подрумот.

одвлечен | прид.

Што е апстрактен, нестварен. Одвлечена мисла. Одвлечени зборови.

одвлечка | св.

одвнатре | прил.

Од внатрешната страна, од внатрешноста на нешто; Одвнатре се слушна гласот на мајка му. Ја заклучи вратата одвнатре. Носеше кожено палто со волна одвнатре.