бранач | м.

браненик | м.

Место каде што е забрането сечење дрвја; забел.

бранест | прид.

Што има форма, што е во вид на бран. Ридовите се спуштаа бранесто сè до реката. Бранестата земја во подножјето на ридиштата беше изорана и подготвена за сеење.

брани | несв.

а) Чува, штити некого од напад. Комитите го бранеа народот од турскиот аскер. Квачката ги бранеше своите пилиња од јастребот. б) Застапува некого на суд, е негов бранител.

браник | м.

Предмет или дел од предмет што е во функција да брани, да штити. Браник на автомобил.

бранител | м.

Тој што брани од нешто. Бранители на татковината.

бранлив | прид.

Што се однесува на бран, што е како бран. Бранлива нерамнина.

бранов | прид.

Што се однесува на бран. Бранова должина.

брановиден | прид.

Што има облик на бран. Под патот се простираше пространа брановидна ливада. Брановидно движење.

брановит | прид.

Што е во вид на бранови, што има бранови. Брановити коси. Брановито море. Брановита долина.