разграничувачки | прид.
Што врши, предизвикува разграничување. Разграничувачки фактор. Разграничувачка линија.
разгранок | м.
разгранчи (се) | св.
разгребе | св.
Со гребење оштети, повреди, изгребе. Капиновите гранки му ја разгребаа кожата.
разгрева (се) | несв.
разгрее | св.
Стопли, загрее нешто. Волнените чорапи му ги разгреаја нозете.
разгрли (се) | св.
Во собата беше запурно, па таа ја разгрли кошулата..
разгрне | св.
Со расфрлање околу наоколу открие нешто што е покриено, собрано на куп. Најде лопата и ја разгрна пепелта. Го разгрнав снегот и се покажа вратничка. Ги разгрна дупките и ги извлече дрвцата.
разгром | м.
Целосен пораз, уништување. По разгромот на востанието настапија тешки денови.
разгроми | св.
Предизвика, нанесе разгром, уништи. Вечерта ја разгромија непријателската чета.