разградба | ж.
разграден 1 | прид.
Што е со отстранета ограда. Раградена нива. Разградено лозје.
разграден 2 | прид.
Што е распетлан, раскопчан во пределот на градите. Облечена е во сина разградена роба.
разгради 1 | св.
Симне, отстрани ограда. Го разградија дворот, за да направат нова ограда.
разгради 2 | св.
Распетла, откопча облека во пределот на градите, разголи гради. Ја фати горештина, па ја разгради робата.
разградлив | прид.
Што може да се разгради. Биолошки раградливи материи.
разграка се | св.
Почне силно, многу да грака. На небото се разграка јато чавки.
разгранет | прид.
а) Што развил, раширил во голема мера гранки и сл. Дрвото беше старо, широко разгрането. б) Раширен, развиен, зголемен. Разгранета дејност. Разгранета фабула.
разграни | св.
Само во 3 л. ‒ пушти, развие гранки во голема мера. По неколку години дрвото во дворот убаво разграни. Разграни гранка маслинка. (нар.поез.).
разграничи | св.
Обележи со граница нешто, постави граница меѓу две територии; раздели. Треба да го разграничиме просторот на кој ќе се градат објектите.
