добитник | м.
Тој што добил, што заслужил нешто (награда и сл.). Во овој судски процес тој беше добитник на наследството. Тој е добитник на голем број награди.
добиток | м.
(само едн.) Домашни животни (крави, коњи, овци, кози и др.) Татко го собра од дворот добитокот за да го води на паша.
добиточен | прид.
Што е наменет за добиток, што се однесува на добиток. Добиточна храна. Добиточен пазар. Добиточен фонд.
добиче | ср.
Домашно животно (крава, коњ, овца, коза и др.).
добичи | св.
Заврши со сечењето, со режењето на трупци за штици, греди и сл. Ги добичи штиците и ги нареди во дворот.
доблесно | прил.
На доблестен начин. Сторете го тоа доблесно и машки.
доблест | ж.
<BOOK> Позитивна особина, добри својства, непорочност. Добрината и доблеста се запретани длабоко во човековата природа.
доблестен | прид.
Чесен; храбар. Доблесни постапки.
доближи | св.
Поднамести поблиску до нешто или до некого. Ја доближи чашката до устата. Таа му ја напипа раката и ја доближи пак до лицето.
добојадиса | св.
Заврши со боењето; избои до крај. Тој го добојадиса масичето и го остави да се суши. Овој ѕид треба да се добојадиса.
