доказен | прид.
Што служи како доказ, што е убедлив, уверлив. Доказен материјал. Доказна постапка.
докај | предл.
За означување на приближен временски период. Општинските работи се наоѓале во рацете на малубројните трговци докај 60-тите години. Пазарот свршува докај ужина.
докапе 1 | св.
Престане да капе. Дождот докапе низ стреите.
докапе 2 | св.
Капе, искапе некого до крај. Одвај го докапав детето.
докара | св.
докати | св.
Изрони, оддели до крај зрна пченка од кочанот. Одвај ги докати неколкуте кочани.
докачи | св.
Качи, искачи нешто до крај. Одвај ги докачив кутиите по скалите.
докер | м.
Лице што работи на док, на пристаниште. Штрајкот на докерите сѐ уште траеше.
докимологија | ж.
Научна дисциплина што го проучува начинот на испитување и праведно оценување во училиштата. Современата докимологија е дел од дидактиката.
докине | св.
Кине, искине до крај. Ги докинав чорапите.
