жега | несв.
За болка – прободува, силно пече. Ме жега во слабините.
жега | ж.
Голема жештина предизвикана од сонцето; горештина, припек, вруќина. Го фати пладневната жега.
жегавица | ж.
Бодеж, остар убод од нешто. Во телото сети остра жегавица.
жегалец | м.
Инсект што испушта остри звуци; Cicada orni. Во воздухот се слушаше шум на летни жегалци. Жегалците гласно пееја.
жегарец | м.
жегла | ж.
жеглив | прид.
Што е остар, силен; што предизвикува болка. Потоа нешто жегливо го жегна во градите.
жегнат | прид.
жегне | св.
жега.
жегол | м.
Железна или дрвена прачка што се става на јарем при впрегање.
