ждринга | несв.
ждрингот | м.
Звук што се слуша кога нешто ѕвечи; ѕвекот.
ждринготи | несв.
Испушта силни и испрекинати звуци; ѕвечи. Тие ги трескаат вратите и ждринготат со котлите.
жебрав | прид.
Што е со набрана, збрчкана кожа (обично за човек). Остана само твоето голо, жебраво тело.
жебурав | прид.
жебурка | ж.
жебуркоса | св.
Се збрчка, се набра во кожата. Тој беше стар и жебуркосан.
жеволи | несв.
Прежива; ја преџвакува храната. Воловите жеволеа во шталата.
жеволка | несв.
Прежива полека, по малку, ја преџвакува храната. Кравата жеволкаше.
жег | м.
Знак што се става на дрвја или на животни; жиг, белег. Селаните им ставија жегови на овците.
