зависка | св.
Почне да виска. Коњот зависка.
завислив | прид.
Што чувствува завист, што завидува некому; завидлив. Завислив човек.
зависливец | м.
Лице што завидува некому. Повеќето од неговите пријатели беа зависливци.
зависник | м.
Лице што зависи, што не може да се ослободи, да се откаже од нешто. Тој е зависник од алкохолот.
завист | ж.
Силно чувство на незадоволство предизвикано од нечиј успех, среќа и сл.; пакост, завидливост. Со завист ја следел нивната работа. Ја заврте главата на другата страна во знак на протест и завист.
завитка | св.
Замота, завие, обложи со нешто. Старецот го завиткал лулето во крпче. Тој го завитка лицето со шалот. Ја завиткаа во овчи кожи и ја понесоа на лесково носило.
завиткан | прид.
Глаголска придавка од завитка.
завитли | св.
Фрли нешто во воздухот со вртење. Го фати мечот за дршката и го завитли во воздухот.
завиток | м.
Нешто што е завиткано, спакувано; пакет. Носеше завиток под десната мишка.
завишти | св.
Почне да вишти. Коњот завишти по својот стопан.
