завие ² | св.

Почне да вие; Далеку во планината завија волци. Зави ладен ветер. Во претпладневната тишина завија сирените.

завиен | прид.

глаг. прид. Што е завиткан, замотан со нешто. Тој доаѓаше во кафеаната со завиен врат.

завијок | м.

завика | св.

Почне да вика; вика_1_2 Завика овчарот по нас и се стрча надолу. Уште од надворешната врата завика по жена си.

завиок | м.

завиори | св.

Почне да виори. Ветрот ги завиори знамињата. Тантелите на нејзиното здолниште завиорија како падобран.

завира | несв.

завири | св.

Почне да вири. Очите ѝ завирија од солзи.

зависен | прид.

Што зависи од некого или од нешто; што е потчинет, ограничен; што не е самостоен. Тој се наоѓа во зависна положба. По војната, многу зависни земји добија независност.

зависи | несв.

Се наоѓа под влијание на нешто; е обусловен од нешто. Од твојот одговор зависи нашиот живот. Од тебе зависи успехот.