заколе | св.
Пресече грклан, убие некого со пресекување на главата. Волците заклале неколку кози. Овде ги заклаа двете момчиња.
заколне | св.
Побара од некого да направи нешто со заколнување; стави некого под клетва. Го заколна да не кажува никому ништо за тоа.
закон | м.
Правен пропис, нормативен акт, донесен од надлежен орган на државата, со кој нешто се определува, се уредува. Собранието донесе закон. Кривичен закон. Закон за финансиско работење.
законачи | св.
Остане на конак, на ноќевање.
законик | м.
Зборник, кодекс од закони. Кривичен законик.
законит | прид.
Што е во согласност со законот, што се заснова на закон. Законит надзор. Законити норми.
законодавен | прид.
Што донесува закони. Законодавен орган. Законодавна власт.
законодавец | м.
Тој што донесува закони. Тој бил познат државник и законодавец.
законодавство | ср.
Дејност на подготовка и донесување закони.
закономерен | прид.
Што подлежи на определени закони, што настанува по определен редослед. Закономерен развој. Закономерна појава.
