закопнина | ж.
Немаше пари да плати закопнина.
закопувачка | ж.
закопча | св.
Тој ѝ го закопча ѓерданот на вратот. Таа си го закопча капутот и излезе.
закоравен | прид.
Што е тврд, корав; закорави 2. Закоравена лузна. Закоравени раце.
закорави | св.
Фати, добие кора. Водата во јазот замрзна и закорави.
закоренет | прид.
Што има длабок корен; закорени Закоренети цвеќиња.
закорени | св.
За растение – фати корен, пушти жили длабоко во земјата. Младите растенија ги закопа во влажна песок за да закоренат.
заќори се | св.
Се заслепи, се заблуди. Се заќори момчето по таа девојка.
закосај | м.
Тоа што се окосува со еден замав на косата. Децата трчаа по дебелите закосаи.
закоси | св.
Почне да коси. Закоси на другата страна од ливадата.
