изделка | св.

Делка до оформување на саканиот предмет со делкање. Ученикот изделка со ножот интересна фигура.

издемне | св.

Дебне, демне некого до неговото фаќање. Го издемнаа крадецот во моментот кога сакал да влезе во куќата.

изденгуби | св.

Помине во денгубење определено време. Изденгуби шетајќи без цел по пазарот.

издив | м.

Олеснителен издив. До последниот издив.

издива | несв.

Силно вдишува и издишува, забрзано дише. Старата честопати издива и офка.

издивка | ж.

издивне | св.

Издиши еднаш, со еден здив. Болниот издива длабоко, со сета сила и продолжи да зборува.

издига | св. и несв.

Крева, крене нагоре, виши, извиши. Орелот ја издига желката високо над карпите. Таа го издига јајцето до висина на нивните усти и го залулува конецот.

издигнат | прид.

Што се издигнал во физичка смисла. Површинскиот слој на земјата останува издигнат.

издигне | св.

Дигне високо одеднаш; дигне Големиот бран го издигна високо чунот.