цепач | м.
Тој што цепи дрва, што се занимава со цепење дрва. Цепачите работеа неуморно.
цепелин | м.
Воздушно летало со труп наполнет со гас полесен од воздухот што се движи со мала брзина. Лет со цепелин.
цепеница | ж.
Големо расцепено дрво за горење. Распламтени цепеници. Букови цепеници.
цепи | несв.
Сече дрво по должина удирајќи со остар предмет (со секира и сл.); сече дрва на помали парчиња погодни за огрев. Цепеше дрва во шумата. Ги цепи дрвата со секира.
цепивлакно | ср.
Лице што испитува до ситници, до најмалите детали; ситничар. Ја сметаа за цепивлакно.
цепка | несв.
Цепи на ситни парчиња, дели на ситни делови. Ги цепкаше дрвцата во дворот. Цепкаше борина.
цепка | ж.
цеп.
цеплив | прид.
Што може да се цепи. Цепливо дрво. Цепливо платно.
цепнатина | ж.
Долг и тесен отвор во нешто направен со цепење; пукнатина. Ѕиркаше низ цепнатините на штиците.
цепне | св.
Цепи еднократно или не многу;
