апологет | м.
Бранител на христијанството.
апологетика | ж.
Специјалност во теологијата што има задача да го брани христијанското учење.
апологија | ж.
Пофалба, говор или спис за одбрана на некого или на нешто.
апостол | м.
Ученик на Христос. Апостол Петар. Апостол Јован. Апостол Павле.
апостолка | ж.
Вид лесни сандали или влечки кои имаат дел меѓу палецот и соседниот прст. Неговите апостолки се беа излижале кај петиците.
апостолство | ср.
Служба, дејност кај апостолите; проповедање.
апостроф | м.
Знак за одбележување испуштен глас.
апострофира | св. и несв.
Стави, става апостроф. Во некои примери го апострофираме е.
апотеоза | ж.
Во антиката: обред на воздигнување, прогласување некого (владетел, цар и сл.) за божество.
април | м.
Четвртиот месец во годината; тревен.
