биче | ср.

Мало од бик. Слабо биче. Стадо бичиња.

бичен | прид.

Што е обработен со бичење. Збиваа маските под товарите борина и бичени штици.

бичи | несв.

Сече, реже трупци за штици, греди и сл. Бичкиџијата бичеше ноќе. Аврам бичи тополи.

бичкија | ж.

Рачна пила од дрвена рамка и челичен лист со остри запци на долниот раб. Запците од бичкијата. Секирите на дрварите и бичкиите на бичкиџиите.

бичкиџија | м.

Тој што бичи со бичкија.

бичкиџилница | ж.

Место каде што се бичи.

бичува | несв.

Удира, тепа со бич. Бичува силно.

Бишкек | м.

Главен град на Киргистан.