буни | несв.
Поттикнува на бунт, бунтува. Тој отсекогаш го бунел народот.
бунило | ср.
Состојба на полусвест, обично при болест со висока температура. Братчето беше во бунило.
буништар | м.
буништарец | м.
Вид инсект што живее на буниште; Geotrupes stercorarius.
буниште | ср.
Место каде што се исфрла гнојот, ѓубрето од шталата. Ја рине пондилата, го изнесува гнојот на буниште, им дроби зелје на свињите.
бункер | м.
Складиште. Дрогата била сместена во бункер во автомобилот.
бунт | м.
Отворено противење, изразување незадоволство. Бунтот во училиштето започна со исклучувањето на неколку ученици.
бунтовен | прид.
Што е секогаш готов на бунт. Тој е со бунтовен темперамент. Тој верно ги слика настаните од бунтовната историја на македонскиот народ.
бунтовник | м.
Тој што учестува во бунт, што крева бунт. Врзаните бунтовници, откако влегоа во градот, ги кренаа главите високо.
бунтовнички | прид.
Што се однесува на бунтовник. Бунтовнички водачи. Бунтовнички дух.
