бутне | св.
Турне. Тој ја бутна вратата сосила и влезе.
бутур | м.
Болест кај коњите со кашлање. Некои од добиците пцовисуваа природно, тивко и мирно ќе ги оптегнеа нозете, други пак си ги кршеа нозете или фаќаа бутури, имели и красти.
бутуриса | св.
Јако и силно турне, бутне некого. Ја фати за раменици и ја бутуриса во отворената порта.
бутурлив | прид.
Болен од бутур. Во таа куќа сите беа бутурничави
буф! | изв.
Извик со кој се имитира нешто што го предизвикува, или го испушта овој глас. И буф, буфна нешто зад ридон.
буфка | ж.
Китка, туфка. На главата имаше голема буфка од пердуви.
буфка (се) | несв.
Треска, удира силно предизвикувајќи шум, соодветен звук, Тој се буфкаше на земјата.
буфне (се) | св.
Тресне, удри предизвикувајќи соодветен шум. Одејќи занесено тој буфна во затворената врата.
буфта (се) | несв.
Треска, удира силно предизвикувајќи соодветен шум. Крај бреговите се буфтаа крупни крапови.
буц! | изв.
За дејство на буцкање, Треба да му направиш буц, па да тргне
